Bir aralık günü
Adı fil gibi bir yerde sevgilim
Üzerime cemreler gibi düştü
Pırıl pırıl aktı yüreğime en ince damarlarımdan
Oturduğumuz koltuk üçlüydü
Parmak uçlarımdaydı kan…
O gün o küçük yerde sevgilim
Melekler şahit oldu.
Dinmeyecek sırılsıklam bir sevdaya
Adsızdı adı kondu
Üzerimizdeki bu ruh halinin...
Üzerine hesap edilen
Baharlar vardı sevgilim
Bütün hesaplar bozuldu
Ellerindeydi elim.
Hesapları bozan neydi?
Ben orada neydim? Kimdim?
Yalnız adam öldü dediler
Bir hoca okudu selasını
Kimsesizler mezarlığına defnettiler
Kimsesizler kıldı namazını.
Bir daha da görmediler
Sokaklarda kimsesiz dolaşanı…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder